- Lid geworden
- 11 okt 2002
- Berichten
- 6.844
- Waardering
- 25
H6 The leaky gut: diet and the auto-immune response - De lekkende darm: dieet en de auto-immuunrespons
Mensen zijn acht- tot tienduizend jaar geleden voor het eerst graan gaan gebruiken als voedingsmiddel. Wild graan vormt vrijwel onverteerbaar voedsel voor mensen, maar door het drogen en malen van graan kan het toch als voedsel gebruikt worden. Hierdoor konden grote beschavingen tot bloei komen, maar dat had zijn prijs. Het vermogen om een plant te kunnen eten om te overleven betekent nog niet dat die plant dan gezond voor ons is. Zoiets dergelijks is het geval voor de meeste graansoorten en hier leggen we uit waarom.
De menselijke spijsvertering is ontworpen om voedsel af te breken dat we eten en om de nutriënten daaruit te absorberen. De darmwand vormt een barrière, die bepaalde voedingsstoffen toelaat en andere tegenhoudt. Een dieet dat voornamelijk op granen is gebaseerd kan leiden tot ingewandsgisting (logisch, daar gefermenteerde tarwe en hop bier en gas produceren) , wat weer kan leiden tot ontstekingen die de de dichtingen tussen de darmwandcellen verzwakken.
Door deze beschadigingen ontstaan ‘lekken’ die verboden stoffen, zoals onvolledig verteerde plantaardige eiwitten, in staat stellen de darmwandbarrière te passeren.
Deze plantaardige eiwitten, die lectines worden genoemd, veroorzaken flinke problemen zodra ze in de bloedbaan worden ogpgenomen omdat hun structuur zo lijkt op lichaamseigen eiwitten; sommige lectines lijken op de eiwitten in gewrichten, andere op eiwitten die betrokken zijn bij de filterfunctie van de nieren en weer andere op die van eiwitten op zenuwuiteinden.
Omdat ze zo sterk lijken op lichaamseigen eiwitten maar toch lichaamsvreemd zijn, trekken de lectines de aandacht van het immuun-afweersysteem, dat ze aan zal vallen. Helaas gebeurt het nogal eens dat wanneer het immuunsysteem eenmaal in werking is gezet, dit het lichaamseigen eiwit aanziet voor de indringer. Hierdoor ontstaat een hele reeks aan ziekten en afwijkingen die we kennen onder de naam van : arthritis (gewrichten), ingewandsontsteking (inflammatory bowel diseases), multiple sclerose (zenuwen?) en auto-immuunziekte van de nier. De onschuldiger varianten zijn het ontstaan van allergieën en astma.
Alle planten bevatten eiwitten die als lectines kunnen werken, maar de meeste zijn tamelijk onschadelijk. De ergste zijn afkomstig van granen en dan met name van tarwe en maïs maar ook van bonen en dan vooral rode nierbonen (kidney beans). Het verwijderen van deze voedingsmiddelen uit ons dieet kan voor ons allemaal gunstig uitpakken, maar het is vooral erg belangrijk voor mensen die risico lopen op auto-immuunziekten zoals rheumatoide arthritis, ankylosing spondylitis (ziekte van Bechterew =soort reuma in rug en ruggewervels), psoriasis, type I diabetes mellitus, multiple sclerosis, ziekte van Crohn, gezwelvormende (ulcerativie) colitis, glomerulonephritis, en mogelijk een aantal andere ziekten.
In onze patiënten die aan zulke ziekten lijden (of er een vergroot risico op hebben gezien hun familiegeschiedenis) beginnen we met een ingewands-rehabilitatieprogramma dat inhoudt dat alle granen uit de voeding worden verwijderd. Bovendien wordt de voeding aangevuld met 20 tot 40 gram glutamine per dag (een aminozuur dat de darm-celwanden voedt ) en we zorgen er ook voor dat ze genoeg eenvoudig verteerbare hoogwaardige eiwitten en vetten binnen krijgen om aan de behoefte te voldoen.
Om dit gemakkelijker te maken gebruiken we een eiwitdrank-supplement (wei) dat deze patiënten tot een week lang blijven gebruiken om hun darmen de kans te geven zich te herstellen. Daarna gaan weover op de Purist-variant van ons voedingsplan.
[die drank bevat dus wei met extra vitaminen en vmineralen maar ZONDER ijzer, bovendien mag het onder geen beding aspartaam bevatten. Aan elke portie eiwit = plm 30-40 gram per maaltijd afh van lengte/gewicht/geslacht moet dan nog 10 gram glutamine en 250 ml water worden toegevoegd. Bovendien nog extra magnesium-kalium innemen evenals een paar eetlepels levertraan. ]
Als je op dit moment medicijnen neemt voor hart, te hoge bloeddruk of bloedsuiker en met name insuline, dan is medische begeleiding uitdrukkelijk nodig.
Aanvulling uit het hoofdstuk zelf
Tarwe wordt als de grootste boosdoener gezien omdat het lectine in tarwe, dat tarwekiem agglutinine of WGA heet, aminozuurketens bevat die sprekend lijken op lichaamseigen eiwitten in gewrichten evenals de myeline eiwitten.
In kidney beans zit het lectine phytohemagglutinine of PHA dat weer (toevallig!) lijkt op eiwitten in de nieren evenals een aantal andere lichaamsweefsels.
Multiple sclerose komt bijv veel vaker voor in gebieden waar veel tarwe en rogge wordt geconsumeerd.
Al deze ziekten schijnen in het Stenen Tijdperk (Paleolithicum) niet of nauwelijks voor te zijn gekomen.
Bedenk dat onze oerouders nooit graanprodukten hebben gegeten: geen brood, geen pasta, geen tortillas en zelfs geen rijst. Jouw ingewanden lijken sprekend op die van hen. Hun immuunsysteem werkte hetzelfde als dat van jou.
Espi
Mensen zijn acht- tot tienduizend jaar geleden voor het eerst graan gaan gebruiken als voedingsmiddel. Wild graan vormt vrijwel onverteerbaar voedsel voor mensen, maar door het drogen en malen van graan kan het toch als voedsel gebruikt worden. Hierdoor konden grote beschavingen tot bloei komen, maar dat had zijn prijs. Het vermogen om een plant te kunnen eten om te overleven betekent nog niet dat die plant dan gezond voor ons is. Zoiets dergelijks is het geval voor de meeste graansoorten en hier leggen we uit waarom.
De menselijke spijsvertering is ontworpen om voedsel af te breken dat we eten en om de nutriënten daaruit te absorberen. De darmwand vormt een barrière, die bepaalde voedingsstoffen toelaat en andere tegenhoudt. Een dieet dat voornamelijk op granen is gebaseerd kan leiden tot ingewandsgisting (logisch, daar gefermenteerde tarwe en hop bier en gas produceren) , wat weer kan leiden tot ontstekingen die de de dichtingen tussen de darmwandcellen verzwakken.
Door deze beschadigingen ontstaan ‘lekken’ die verboden stoffen, zoals onvolledig verteerde plantaardige eiwitten, in staat stellen de darmwandbarrière te passeren.
Deze plantaardige eiwitten, die lectines worden genoemd, veroorzaken flinke problemen zodra ze in de bloedbaan worden ogpgenomen omdat hun structuur zo lijkt op lichaamseigen eiwitten; sommige lectines lijken op de eiwitten in gewrichten, andere op eiwitten die betrokken zijn bij de filterfunctie van de nieren en weer andere op die van eiwitten op zenuwuiteinden.
Omdat ze zo sterk lijken op lichaamseigen eiwitten maar toch lichaamsvreemd zijn, trekken de lectines de aandacht van het immuun-afweersysteem, dat ze aan zal vallen. Helaas gebeurt het nogal eens dat wanneer het immuunsysteem eenmaal in werking is gezet, dit het lichaamseigen eiwit aanziet voor de indringer. Hierdoor ontstaat een hele reeks aan ziekten en afwijkingen die we kennen onder de naam van : arthritis (gewrichten), ingewandsontsteking (inflammatory bowel diseases), multiple sclerose (zenuwen?) en auto-immuunziekte van de nier. De onschuldiger varianten zijn het ontstaan van allergieën en astma.
Alle planten bevatten eiwitten die als lectines kunnen werken, maar de meeste zijn tamelijk onschadelijk. De ergste zijn afkomstig van granen en dan met name van tarwe en maïs maar ook van bonen en dan vooral rode nierbonen (kidney beans). Het verwijderen van deze voedingsmiddelen uit ons dieet kan voor ons allemaal gunstig uitpakken, maar het is vooral erg belangrijk voor mensen die risico lopen op auto-immuunziekten zoals rheumatoide arthritis, ankylosing spondylitis (ziekte van Bechterew =soort reuma in rug en ruggewervels), psoriasis, type I diabetes mellitus, multiple sclerosis, ziekte van Crohn, gezwelvormende (ulcerativie) colitis, glomerulonephritis, en mogelijk een aantal andere ziekten.
In onze patiënten die aan zulke ziekten lijden (of er een vergroot risico op hebben gezien hun familiegeschiedenis) beginnen we met een ingewands-rehabilitatieprogramma dat inhoudt dat alle granen uit de voeding worden verwijderd. Bovendien wordt de voeding aangevuld met 20 tot 40 gram glutamine per dag (een aminozuur dat de darm-celwanden voedt ) en we zorgen er ook voor dat ze genoeg eenvoudig verteerbare hoogwaardige eiwitten en vetten binnen krijgen om aan de behoefte te voldoen.
Om dit gemakkelijker te maken gebruiken we een eiwitdrank-supplement (wei) dat deze patiënten tot een week lang blijven gebruiken om hun darmen de kans te geven zich te herstellen. Daarna gaan weover op de Purist-variant van ons voedingsplan.
[die drank bevat dus wei met extra vitaminen en vmineralen maar ZONDER ijzer, bovendien mag het onder geen beding aspartaam bevatten. Aan elke portie eiwit = plm 30-40 gram per maaltijd afh van lengte/gewicht/geslacht moet dan nog 10 gram glutamine en 250 ml water worden toegevoegd. Bovendien nog extra magnesium-kalium innemen evenals een paar eetlepels levertraan. ]
Als je op dit moment medicijnen neemt voor hart, te hoge bloeddruk of bloedsuiker en met name insuline, dan is medische begeleiding uitdrukkelijk nodig.
Aanvulling uit het hoofdstuk zelf
Tarwe wordt als de grootste boosdoener gezien omdat het lectine in tarwe, dat tarwekiem agglutinine of WGA heet, aminozuurketens bevat die sprekend lijken op lichaamseigen eiwitten in gewrichten evenals de myeline eiwitten.
In kidney beans zit het lectine phytohemagglutinine of PHA dat weer (toevallig!) lijkt op eiwitten in de nieren evenals een aantal andere lichaamsweefsels.
Multiple sclerose komt bijv veel vaker voor in gebieden waar veel tarwe en rogge wordt geconsumeerd.
Al deze ziekten schijnen in het Stenen Tijdperk (Paleolithicum) niet of nauwelijks voor te zijn gekomen.
Bedenk dat onze oerouders nooit graanprodukten hebben gegeten: geen brood, geen pasta, geen tortillas en zelfs geen rijst. Jouw ingewanden lijken sprekend op die van hen. Hun immuunsysteem werkte hetzelfde als dat van jou.
Espi
Laatst bewerkt: