Lauw's memory lane..

[Ryu]

Post hier posts of quotes van Lauw welke jouw in zijn tijd hier op Dbb of welk ander fora , hebben aangesproken.

Ik zal ook eens opzoek gaan.

 

[Tractortje]

De meest legendarische natuurlijk:

http://forum.dutchbodybuilding.com/f15/lauw-lowlands-2005-a-44260/

 

[confiance]

Goede set RYU!!!!


Deze was n.a.v. een IQ test. Tis echt een Lauw uitleg.


Eerlijk gezegd heb ik tot aan mijn 18de serieus gedacht dat vrouwen en mannen verschillende coïtusuele behoeftes hebben. Niet dus. De verschillen zijn marginale details, uiteindelijk willen vrouwen net zo vaak als mannen nken. De grootste verschillen worden veroorzaakt doordat vrouwen ‘geleerd’ hebben dat een te expliciete uiting van hun coïtusualiteit niet sociaal wordt geaccepteerd.
Als jantje zegt dat hij van het weekend drie breezers aan zijn blanke sabel heeft geregen dan is hij goed bezig. Als truus zegt dat ze van het weekend een paar lullen als eikenhouten balken in haar k*t heeft laten verdwijnen dan is ze een slet.
Best jammer, want als vrouwen hun coïtusualiteit ten volste zouden mogen exploiteren dan zouden wij daar allemaal beter van worden.
Het nadeel is dat er hoogstwaarschijnlijk heel wat meer vrouwen op leidinggevenden posities terechtkomen, wat dan ook de belangrijkste reden was om de vrouwelijke coïtusualiteit te onderdrukken. Je kan nog zo’n enorme vent zijn, een lekker wijf met een scherp verstand brengt je sneller op de knieën dan het grootste leger.

Je bent dus 1,15 keer zo goed in het maken van IQ tests als de gemiddelde mens.
Worden bosjesmannen e.d. eigenlijk ook meegerekend bij het bepalen van het gemiddelde van 100 punten?

Ik scoorde 63 punten. Maar gelukkig ik zie er wel heel lekker uit

zijn er eigenlijk ook erkende instituten die officiële IQ tests afnemen?
En krijg je daar dan een officieel document van oid?

Het lijkt me namelijk wel leuk om zo'n document te vervalsen. Mijn naam erop met een uitslag van 160 punten ofzo. Dat is echt cool om op de plee te hangen, naast een blote tieten kalender.

uhu.... mijn meisje vertelde me eergisteren dat ik de langste en met ruime afstand de dikste lul heb van alle vriendjes die ze ooit gehad heeft.
Waarop ik dit glorieuze moment op weergaloze wijze verkloten door te vragen hoeveel vriendjes ze dan gehad heeft.... pffff.

Anyway, laten we het onderwerp van dit draadje switchen naar mijn lul en hoe groot en vooral ook estethisch verantwoord hij is.

ik heb echt een prachtige roede vind ik. ik zal eens een digitale videocamera regelen binnenkort zodat ik mijn uitspraken met feiten kan staven. Dan maak ik hem speciaal voor jullie halfhard en dan slinger ik 'm een paar keer heen en weer. Dat maakt dan een heel grappig kletskletsklets geluid als mijn dikke zwampert tegen mijn dijen aan kletst. Dat doe ik altijd in het kleedhokje van het zwembad en dan laat ik mensen raden waar toch dat geluid vandaan komt. En zo ken ik nog wel meer leuke spelletjes met mijn derde been

 

[Ryu]

De meest legendarische natuurlijk:

http://forum.dutchbodybuilding.com/f15/lauw-lowlands-2005-a-44260/

Copy paste maar naar dit topic. Dan gaat men geen topics kicken.

 

[Tractortje]

Lauw @ Lowlands 2005:

[Link niet meer beschikbaar]

Lowlands 2005, een ooggetuige verslag.

Donderdag 18 augustus 2005.
Het kaartje ligt voor me op de salontafel. YES! Ik ga naar Lowlands! Een vriend van me heeft op het allerlaatste moment nog een kaartje kunnen scoren. Hij zit naast me op de bank en samen zijn we druk bezig met ‘testen’ of de hash en wiet die we meenemen wel voldoende kwaliteit heeft. We zijn dus ape-stoned. Mijn tas had ik al vantevoren ingepakt. Tussen de slaapzak en kleren heb ik zorgvuldig de verschillende medicamenten verborgen. De efedrine zit tussen een spijkerbroek en de paddo’s in een sok. Uit ervaring weet ik dat er niet moeilijk wordt gedaan over enorme hoeveelheden wiet, hash en alcohol, dus die heb ik gewoon in een aparte tas gedaan. De organisatie van lowlands zegt wel dat ze optreden als er meer als 5 gram softdrugs wordt aangetroffen, maar de praktijk is gelukkig minder streng.
Het regelen van goede XTC is op het laatste moment mislukt, beetje jammer.
Om een uurtje of 11 zoek ik mijn bedje op zodat ik helemaal fit ben voor een gezellig weekendje rockmuziek.
De rest van de vriendengroep is alvast naar het festival terrein vertrokken om een fijn plaatsje op de camping veilig te stellen.

Vrijdag 19 augustus.
Na een autorit van iets meer als een uur komen we om 11.30 aan op het festival terrein. We moeten op de achterste parkeerplaats parkeren wat betekend dat het gros van de festival bezoekers al op donderdag avond is gearriveerd. Het is een flink end sjouwen naar de ingang, maar gelukkig hoeven we niet lang te wachten voor de ingang. Ik zeg nog tegen een security medewerker dat m’n kameraad crack in z’n anus verstopt heeft, maar helaas trapt de beste man er niet in. Met zijn anus nog intact mag hij doorlopen.
Zonder enig overleg sjouwen we met de zware tassen richting een camping. Omdat lowlands in totaal 5 campings heeft besluiten we dat het toch wel verstandig is om even te bellen waar de rest van de vriendengroep staat. Ze staan op camping 5. Dat is de camping naast de hoofdingang waar we doorheen zijn gekomen. We kijken om ons heen en zien dat we bij camping 2 staan. ****! Kunnen we dat hele takke-end terug lopen. Om het moreel op te peppen wordt er eerst maar eens een jointje gedraaid. En daarna word er een zak chips los getrokken. Na een half uur hervinden we onze moed en sjokken met de zware bepakking terug naar camping 5.

Eindelijk herken ik de grote tipi-achtige witte tent van mijn vrienden. Ze hebben ons ook gezien en halen gelijk de tas met bier tevoorschijn voor een welkomstdrankje. Op de valreep loop ik nog een jongen omver. Ken je potverdomme niet uit je doppen kijkuh!? blaft hij me toe. Ik loop met zware tassen en jij loopt met lege handen, wie kan er dan makkelijker even aan de kant gaan kankernek!? is mijn boze antwoord. Het verbaast me niets dat hij blank is en dreadlocks heeft, vies hippietuig. Mijn vrienden liggen helemaal dubbel. Eerst maar een lauwwarm biertje tegen de schrik. Na nog een biertje en nog een jointje is het tijd om het festival terrein te bezoeken.

Op het festival terrein bel ik met Rob G, via DBB hebben we tel.nr uitgewisseld. We ontmoeten elkaar bij de bravo tent. Ik zie direct dat hij een stuk breder is als mij, maar dat is eigenlijk ook niet zo moeilijk want zo breed ben ik niet. Al snel is het voor mij duidelijk, Rob G is een relaxte brabo. Dat is toch een opluchting want voor hetzelfde geldt is het een mega-kneus, en dan is het altijd weer een hele opgave om dat enigszins subtiel duidelijk te maken (zeg, ik ga weer want ik vind je een sukkel ). Daarna wordt ik voorgesteld aan wat vrienden van Rob G, die zijn gelukkig al net zo relaxed, en het vriendinnetje van Rob G. Het vriendinnetje van Rob G is een mooi meisje met mooie groene ogen, dat heeft onze Rob dus goed voor elkaar. Even later komt Ramonoviets ook aangelopen met zijn 1 ei-ige tweelingbroer. Ramonoviets illustreert perfect wat krachtraining voor iemand kan betekenen. Want zijn tweelingbroer is een typische ecto, terwijl je aan Ramonovietsj duidelijk kan zien dat hij regelmatig met het ijzer sleurt & pleurt, hij heeft een gedrongen powerlift-achtige bouw die in de verste verte niet op een ectomorf lijkt. Na een gezellig kletspraatje over muziek en krachtsport onder het genot van een biertje besluit ik mijn vrienden maar weer op te zoeken. Maar eerst gebruik ik de rest van mijn biertje om een portie paddos weg te spoelen. Helaas kan bier de zure smaak van paddo’s niet verhullen, bleh.
Omdat ik nog nooit paddos op een festival heb genomen hoop ik vooral dat ik niet flip, maar ach, dat is aan de andere kant ook wel weer spannend. Ik waarschuw Rob en Ramonoviets dat ze op het communicatieve vlak niets van me moeten verachten tijdens de trip. Paddo’s werken erg vervreemdend, en communiceren met andere mensen is als proberen te praten met buitenaardse wezens. Ramonoviets meld nog terloops dat hij hoopt dat ik over een uurtje volkomen doorgeflipt met mijn lul uit mijn broek schreeuwend over het festivalterrein ren.

Al snel vind ik mijn vrienden op de heuvels bij de alpha tent. De hash is op, dus het is tijd om terug te gaan naar de tent voor meer hash en om effe wat te eten. Onderweg voel ik rillingen langs mijn ruggengraat. De paddos beginnen sneller te werken als verwacht. In de tent is het tijd voor een voedzame maaltijd, knakworsten met mueslirepen weggespoeld met warm bier. De stemming zit er goed in. Mijn vrienden zijn ape-stoned en erg melig en de paddos beginnen flink te werken wat bij mij leidt tot een stevige lachkick.

Om 21.00 is het tijd voor het eerste concert wat we graag willen zien, namelijk Social Distortion. Hallucinerende middelen en vlotte punkrock blijkt een prima combinatie want het is een supervet concert. Daarna is het tijd voor het volgende concert, the Prodigy in de enorme Alpha tent. Onderweg daar naartoe wordt de trip steeds intenser. Mijn vrienden moeten me af en toe meetrekken omdat ik met open mond naar lichtzuilen, schijnwerpers en lichtshows in de verschillende festivaltenten zit te kijken.

De Alpha tent zit bom en bomvol. Dankzij de paddos wordt ik hier flink paranoïde van, ik ben ervan overtuigd dat iedereen naar me kijkt! En iedereen is nogal wat, want in de Alpha tent passen misschien wel 20.000 man. Overal hoor ik geluid en af en toe hoor ik mijn naam. PANIEK! Ik MOET hier weg! Zonder mijn vrienden te waarschuwen ren ik in galop de tent uit. Ik vlucht naar de top van een helling aan de zijkant van de tent. Hier staan geen mensen en ik heb prima uitzicht op de tent. Plotseling springen de schijnwerpers op het podium aan en zie ik de ENORME mensenmassa in de tent. Duizenden en duizenden mensen gaan uit hun dak op the Prodigy. De paranoia is op slag verdwenen. Ik kan de energie uit de tent voelen en zien. De bassen pompen als warme golven door de atmosfeer terwijl de mensenmassa in perfecte balans is met de muziek. Hmmmm, lekker trippen. Na een paar minuten heb ik genoeg gezien en wil ik de rest van het Lowlands universum verkennen. Het zou ook kunnen dat ik er een half uur gestaan i.p.v. een paar minuten, mijn gevoel voor tijd is compleet verdwenen. Ik weet geeneens zeker of het nou avond is of de vroege ochtend, en eigenlijk kan het me geen donder schelen.

Terwijl ik me verbaas over het gebrek aan tijdgevoel merk ik dat ik plotseling niet meer op de heuvel naast de Alpha tent sta. Ik weet überhaupt niet waar ik ben. Ik sta bij een gigantische wortel-raket. Raar, een wortelraket. Ik bewonder het ding een paar tellen, of een paar minuten, of een half uur ik weet het niet precies. Ik besluit dat ik het niet snap en loop verder.
[Link niet meer beschikbaar]

Ik kom terecht bij een tent waar kalm kabbelende klanken uit vloeien, het blijkt een optreden van Roykskop te zijn. Nuchter zou ik deze muziek compleet 100% k*t vinden, maar nu kan ik de kalme melodieuze electropop op waarde schatten. Ik ga in het gras bij de tent liggen en staar tevreden naar de lichtshow die bij het optreden hoort. Een rode schijnwerper hier, een gele schijnwerper daar, heel veel blauwe schijnwerpers tegelijkertijd. Alles is perfect in balans. De lichtman heeft zijn Ying helemaal in balans met zijn Yang en ik vind dat ik hem dat moet vertellen. Ik sta op en zweef op elegante lichtbundels en zoete muziekklanken richting tent.

Onderweg staat er vanuit het niets een vent voor mijn neus, hij vraagt om een vuurtje. Ik weet niet wat hij van me wil? Een vuurtje? Wat voor een vuurtje? Ik kijk hem aan en probeer te ontdekken wat deze man van plan is. Er bungelt een sigaret in zijn mondhoek. Heb je een aansteker vraagt hij. Ik zou het niet weten. Heb ik een aansteker? Wie weet. Ik vind de man ondraaglijk gecompliceerd en maak me uit de voeten. Je hebt dus geen vuurtje voor me roept hij me na. Ik weet niet of ik een vuurtje voor je heb, hoe moet ik dat nou weten? Rare vent. Ik draai me nog een keer om maar de rare vent lijkt in rook te zijn opgegaan, raar raar raar. Ik begin te denken dat ik de enige normale kerel ben op Lowlands.

Plotseling voel ik een enorme behoefte aan zoetigheid opkomen. Ik weet het! Ik ga fruit eten! Ik ga op zoek naar een standje waar ze ruit verkopen. Ik heb een missie! Ik voel me een eenzame ruimtereiziger geland op een vreemde planeet op zoek naar fruit. Wauw, wat een avontuur. Ground control to Major Tom….
Ik baan me een weg door een jungle van geluid, licht en rare mensen. Ik vraag mensen of ze soms fruit hebben gezien. Hier krijg ik de meest uiteenlopende reacties op, behalve een duidelijke richtingaanwijzing. Ik ben helemaal alleen op deze planeet, niemand kan me helpen ook niet de rare humanoids die ik her en der zie lopen en liggen. Dr. Livingstone is een mislukte padvinder in vergelijking met mij. Wat een avontuur! Overal loert het gevaar! Plotseling zie ik een bordje met Fruit 5 muntjes. Dat is het! Eureka! Het bordje hangt aan standje waar ondraaglijk wit licht uit schijnt. Ik besluit dat ik me door het witte licht moet knokken. Eindelijk sta ik voor het standje, ik heb mijn ogen bijna dichtgeknepen om het witte licht te kunnen verdragen. Een wonderschoon meisje vraagt of ik al geholpen wordt. Geholpen? Waarmee wordt ik geholpen? Ik vraag haar of ze fruit heeft gezien. Of ik fruit wil? Ik denk even na, fruit is best een goed idee. Ze zegt dat het 5 muntjes kost. Wat wil ze NOU weer van me? Ik kijk haar vragend aan. Muntjes herhaalt ze nog een keer, 2 collega’s staan naast haar besmuikt te lachen. Ik vraag me af waarom ze lachen. Ik vind het allemaal verre van grappig. Hoe krijg ik in hemelsnaam een bordje met fruit? Het mooie meisje laat een roze muntje zien. Haar collega’s giechelen dapper verder. Plotseling herinner ik me dat ik soortgelijke muntjes in mijn broekzak heb zitten. Het kwartje valt. Ik haal een paar muntjes tevoorschijn en biedt die aan het mooie meisje aan. Hier aapmens, muntjes. Ruilen tegen bordje fruit? Ze pakt een paar muntjes van mijn hand en gooit die in een grote ton onder de bar. Daarna loopt ze weg om een bordje fruit op te scheppen. Ik voel me intens blij en trots op mezelf. Met een bord vol fruit loop ik richting een bankje om het fruit op te eten.

Terwijl ik lekker op het bankje zit valt het me op wat fruit voor een mooie structuur en kleur heeft. Behalve de aardbeien. De aardbeien vind ik niks. Vooral de kleine groene pitjes storen me mateloos. Wie heeft dat in godsnaam verzonnen? Wie doet er nou kleine groene pitjes op een rode vrucht? De aardbeien worden zorgvuldig tussen de rest van het wonderschone fruit vandaan gevist. Hupsakee, weg met jullie en jullie stomme groene pitjes. Als de aardbeien eindelijk weg zijn wordt het tijd om het fruit te eten. Wauw! Wat een smaken allemaal! Het gele fruit explodeert op het puntje van mijn tong terwijl het sappige rode fruit mijn smaakpapillen haast laat verdrinken in een poel van fruitig genot. Ik meen te voelen hoe mijn ingewanden het fruit als een spons absorberen, helemaal te gek! Zo blijf ik nog een paar minuten of een half uur of nog veel langer nagenieten. Langzaam maar zeker daalt de realiteit weer neer in mijn hoofd. Ik was effe vergeten dat snelle suikers de effecten van een paddotrip flink kunnen verminderen. Eigenlijk vind ik het wel lekker dat mijn realiteit langzaam weer overeenkomt met de realiteit van de meeste mensen. Het communiceert in ieder geval een stuk eenvoudiger.

Ik hoor dikke vette Drum & Bass uit de Bravo tent komen. Ik bel mijn vrienden en die blijken al lang en breed in de Bravo tent te staan. Ze zijn blij dat ik niet bij de EHBO ben beland nadat ze me kwijt zijn geraakt.
In de Bravo tent blijkt ene Roni Size te draaien. Ik heb nog nooit van hem gehoord maar hij schijnt een bekende naam te zijn in de drum en bass scene. Onder het genot van een dikke joint en de laatste stuiptrekkingen van de paddo’s sta ik lekker te springen op supervette drum en bass.
Als Roni Size zijn laatste plaatje heeft gedraaid vinden wij het ook wel leuk geweest. Bij de tent nog een laatste biertje en daarna onder de wol voor een welverdiende nachtrust want morgen is er weer een dag vol goede muziek en drugsmisbruik…

Edit: zo hee, wat een lang verhaal. Best leuk om te typen. Als ik tijd heb typ ik nog de zaterdag (drank, heeel veeeel drank en een beetje naaktloperij) en de zondag (xtc, coke, hash en the foo fighters). Ik kan trouwens wel merken dat je drank & drugsgebruik echt moet beperken tot 1 a 2 keer per jaar want het trekt echt wel een zware wissel op je gezondheid. Ik hoop dat ik nu, een week later, weer op het oude spoor zit qua training.

Zaterdag 20 augustus.
Met een redelijk uitgeslapen hoofd en zonder kater word ik wakker. Volgens mijn mobieltje is het 11.30, een mooie tijd.
Met z’n allen in een tent slapen is gezellig, maar het ruikt minder gezellig. Een paar vrienden hebben hun zweetschoenen afgelopen nacht in de tent geparkeerd, en de bierwindjes van één vriend helpen ook al niet echt. Het is lekker weer dus we kunnen gelukkig buiten de tent ontbijten.
Een paar droge liga biscuitjes en een multivitamine weggespoeld met goedkope namaak red-bull vormen mijn ontbijt. En er gaat ook al een jointje in de rondte. Hash als ontbijt, daar knapt een mensch van op.
Mijn vrienden weigeren mijn multivitamine pillen categorisch. Ik bewonder hun consequentheid als het gaat om een ongezonde levensstijl. Ze snappen absoluut niet dat ik sport voor mijn plezier. We zijn met 7 man sterk en ik ben de enige zonder bierbuik (die had ik overigens wel ). Een bierbuik is voor hun meer als het gevolg van teveel drank en junkfood, een bierbuik is een statement. Daar zal ik ze nog eens aan herinneren bij hun eerste by-pass operatie.

Op weg naar het festival terrein verzinnen we originele manieren om blikken bier het festival terrein op te smokkelen. De onderbroek blijkt de meest geschikte plaats om 2 halve liters in te verstoppen. Uiteraard wordt ook nog de anus als mogelijkheid geopperd. Echter niemand is bereid om dat uit te proberen. Hierna besluiten we geen anus grappen meer te maken totdat iemand echt een halve liter in zijn endeldarm laat verdwijnen. In stilte baal ik dat mijn anus grappen plots niet meer kunnen, flauw hoor.

We missen zo’n beetje alle optredens tot en met 18.00. Niet dat dat boeit want het is heerlijk weer, we hangen wat rond op een grasveldje en de jointjes en biertjes smaken prima. Om nog maar te zwijgen over alle lekkere jonge hippie-hertjes die voorbij dartelen. Met ieder glas bier worden de hippiemeisjes mooier en stoor ik me minder aan het overduidelijke gebrek aan persoonlijke hygiëne.

Mijn vrienden willen naar Bad Religion. Aangezien ik deze uitstekende punk-rock band al 3 keer live heb gezien besluit ik naar Maximo Park te gaan. Mijn liefje is fan van deze band en ik vind het erg jammer dat ze er niet bij kan zijn. Mijn hartediefje zit namelijk een weekend bij haar ouders. Wat was ik blij toen ze zei dat ze me niet nodig had voor mentale ondersteuning. De keuze Lowlands of schoonouders is geen keuze. Mijn schoonouders zijn lieve mensen maar ze hebben geen flauw idee wat de huidige generatie zoal uitvreet in de weekenden. Als ik mijn schoonmoeder zou vertellen dat ik me onder invloed van paddos als een idioot heb gedragen bij de fruitstand dan krijgt ze een acute rolberoerte. Mijn schatje kan daar gelukkig wel de humor van inzien (en jullie gelukkig ook ).

Maximo Park speelt een geweldige set. Dit is een opkomende britpop-electro-rockband die er heel veel zin in heeft. De energie spat van het podium. En live klinken ze net zo strak als op de ceedee. Er lijkt momenteel geen einde te komen aan de rete-goede britpop bandjes uit Engeland. Het zijn fantastische tijden voor britpop-electro-newwave-of-hoe-je-het-ook-noemen-wilt muziekliefhebbers zoals mijzelf.

Tijdens het Maximo Park concert maak ik de 2 halve liters soldaat die ik kunstig in mijn onderbroekje had meegesmokkeld. Het bier is lekker op temperatuur, zo’n 37 graden. Om vooral niet teveel te proeven giet ik het gehaast naar binnen. Het resultaat is dat ik een knetterharde boer laat. Mooi zo. Een ander resultaat is dat de alcohol rap naar mijn hoofd stijgt. Wat weer tot gevolg heeft dat ik wil praten. Naast me staat een mooie jongedame en zij is het haasje. Lekker bandje hè? roep ik haar nonchalant toe. Ze kijkt me aan en trekt een gezicht alsof ik aan de builenpest lijdt. Ik probeer je niet versieren hoor zeg ik met mijn allercharmantste glimlach. Hierop loopt ze weg. Auw. Zou het het onschuldige boertje zijn die mij even daarvoor ontglipte? Ach ja, ik wilde haar echt niet versieren dus wat kan mij het schelen. Waarschijnlijk was ze gewoon bang dat mijn verschijning haar door de hoeven doet zakken van pure geilheid. Grove zelfoverschatting is een fijne karaktereigenschap van Koning Alcohol.

Ik ontmoet mijn kameraden op het grasveld bij de Alpha tent. Ook zei hebben duidelijk geen dorst geleden en mijn komst wordt gevierd met alweer een rondje bier. Bad Religion stamt uit de prehistorie maar op het podium is daar niets van te merken, volgens mijn vrienden was het een echt Bad Religion concert: strak en energiek. Op aanraden van Rob G lopen we naar Coheed * Cambria. Het is een metalband en de meesten uit de vriendengroep vinden metal niet echt denderend. Er is er echter één die onverstoorbaar begint te headbangen dus uit solidariteit blijven we ook maar hangen. En tijdens dat hangen zuipen we dapper verder.

Inmiddels is het bijna 22.00 en lopen we terug naar de Alpha tent voor het optreden van Marilyn Manson. Nou ja lopen, inmiddels zijn de kniegewrichten lekker geolied en is het een hele uitdaging om een rechte lijn te bewaren. Marilyn Manson vind ik persoonlijk geen zak aan maar er staat een biertent vlak naast de Alpha tent dus ik ga mee. Omdat meneer Manson mij niet kan bekoren is aan mij de taak om biertjes te halen. Deze taak neem ik uiterst serieus!

Om 23.00 is het concert afgelopen. Ik ben zo zat als een aap. En ik ben overduidelijk niet de enige. We staan in een nog volle Alpha tent lekker na te borrelen. Onder invloed van alcohol meten we onze krachten met een boerwedstrijd. Die verlies ik hopeloos. Er zitten een paar echte talentjes in mijn vriendengroep die in een elegant samenspel van een krachtig samentrekkende maag en een pulserende maagklep de meest bizarre geluiden uit hun keeltjes toveren. In plaats een welverdiend applaus horen we een meisje met een Goois hockey accent gadverrrrrrrrdammuh zeggen. Dat spoort enkele kameraden aan tot het produceren van ontzagwekkend ranzige boeren. Één vriend claimt zelfs dat er wat maagsap meekwam maar we vermoeden dat hij alleen maar zegt om indruk te maken.

Vervolgens gebeurt er iets waarvan ik mij de ware toedracht niet kan herinneren. Ik vermoed dat mijn vrienden mij enorm onder druk hebben gezet en me gratis biertjes in het vooruitzicht hebben gesteld. Mijn vrienden beweren echter dat ik het geheel spontaan en breed grijnzend deed. Hoe het precies is gebeurd zal wel nooit duidelijk worden maar plotseling sta ik met mijn broek op de enkels. Mijn derde been geniet vrolijk bungelend van de onverwachte vrijheid. Ik zie wat lachende meisjes en weet zeker dat ze me toelachen. Een kameraad haalt snel zijn fototoestel tevoorschijn, ik blijf professioneel en lach charmant.

Terwijl ik mijn broek weer ophijs maakt een overweldigend gevoel van Mannelijkheid zich meester van me. Dit moet Grootser en Meeslepender! Mijn derde been verdient meer! Gelukkig kan ik op dat soort momenten altijd op de onvoorwaardelijke steun van mijn vrienden rekenen. Zeg Koen, zegt een kameraad terwijl hij me nonchalant nog een biertje in de hand drukt, het is bluf als jij je derde been laat zien in de Nokia phone booth. De Nokia phone booth is een geluidsdichte telefooncel die op een verhoging naast de Alpha tent staat, het ding is volkomen van glas en goed verlicht.
BLUF!? nikzzz blufz daz doek so, bral ik met dubbele tong. Rondom de Nokia phone booth is het lekker druk. Dit is DE kans voor mij en mijn derde been om in Volle Glorie te schitteren. Vastberaden loop ik op de veredelde telefooncel af met in mijn kielzog een trosje giechelende vrienden. Naast de Nokia telefooncel staat een mooie blondine in strak Nokia topje en minirokje. Wilt u bellen vraagt ze beleefd? Euhmz zja zjoiets mompel ik. Terwijl ik het trapje van de verhoging bestijg twijfel ik nog of ik een paar keer aan mijn derde been moet trekken zodat ie wat groter lijkt. Ik bedenk me dat dat wel eens als masturberen opgevat zou kunnen worden, dus doe ik het niet want ik ben natuurlijk geen viespeuk. In de Nokia phone booth laat ik zo nonchalant mogelijk mijn broek zakken. Ik zie mensen lachen en wijzen. Yes, mijn optreden verloopt succesvol. De aandacht doet alle plankenkoorts verdwijnen en als toegift druk ik mijn zweterige billetjes tegen het dikke glas. Tevreden kijk ik naar de vetvlek die mijn billen op het glas achterlaten. Plotseling vliegt de deur open, in de deuropening staat een security meneer en die is duidelijk ‘not amused’. Nu heb je wel genoeg aandacht gehad vind je dit normaal ofzo!? Oeps, hij lijkt wel boos. Of jaloers. Neej diznie nojmaal bral ik en terwijl ik mijn broek ophijs sodemieter ik zowat van het trapje. Stom trapje. Gehaast maak ik me uit de voeten. Het Nokia meisje kijkt ook heel boos. Tsja zoveel mannelijkheid hakt er natuurlijk wel in denk ik nog. Stiekem fantaseer ik hoe ze hevig opgewonden de vetvlek van het glas moet schrobben. Sommige meisjes hebben ook altijd geluk. Mijn vrienden weten mijn 15 seconds of fame wel op waarde te schatten en trakteren me op een paar eerlijk verdiende biertjes.

Hierna ben ik een stuk van de film kwijt. Hoe ik er gekomen ben weet ik niet meer, maar ik sta in de Bravo tent naast Rob G en vrienden. Rob G heeft ook duidelijk meer op als water alleen. Samen koppen we nog het nodige aan bier weg. Rob G heeft een oplossing gevonden om de zandman op veilige afstand te houden, efedrine, heeel veeel efedrine. Op dat moment vind ik dat echt een hele slimme oplossing. Je voelt je duf worden? Hupsakee, pof er wat efedrine in en je kan weer door. En dat doet Rob G dan ook. Zuipen, efedrine, zuipen, efedrine, zuipen, etcetera. Tegen Rob G schep ik op over mijn briljante optreden in de Nokia phone booth. Even twijfel ik nog of ik dit optreden ga herhalen voor Rob G en vrienden maar het lijkt me toch beter om mijn publiek hongerig te houden, je moet jezelf niet uit de markt prijzen door een overkill aan optredens. Samen drinken we nog wat bier en lullen over koetjes en kalfjes. Rob G komt niet erg nuchter maar wel klaarwakker op me over. Zelf voel ik me steeds duffer worden. Als ik een paar keer zonder enige aanleiding bijna omval vind ik het wel leuk geweest. Ik neem afscheid van Rob G en consorten en loop/zwalk richting mijn tent.

Edit: dat het misschien toch niet zo slim is om 3 uur ’s nachts wagonladingen efedrine te nemen ervaren jullie op de Zondag waar ik zal proberen te omschrijven in wat voor een desolate toestand ik Rob G bij zijn tentje aantrof (niet dat ik er veel frisser uitzag…).

Hè hè, daar is ie dan. Deel 3 van mijn Lowlands 2005 impressie. Een korte samenvatting van de voorgaande 2 delen.
Vrijdag deel 1: paddo’s gegeten, raar gedaan bij een fruitstandje.
Zaterdag deel 2: mezelf klem gezopen en mijn derde been laten zien.
Hier is dan deel 3:

Zondag 21 augustus

BonkBonkBonkBonk doet mijn hoofd. Euuuuuugh, volgens mij heb ik gedronken gisteravond? Het bonkt in mijn kop en mijn mond smaakt naar bedorven vleeswaren. Ik blaas in mijn hand en ruik, jawel mijn giecheltje ruikt naar bedorven salami. De rest van de vriendengroep liggen nog bewusteloos in hun slaapzakjes te stinken. Ik sta op, ga weer zitten, sta weer op en waggel in mijn onderbroek naar het toiletgebouw. Onderweg werpen enkele passerende dames met een glimlach een blik op mijn afgetrainde buik. Opflikkeren ik wil geen sjans, ik wil water. En een paracetamol.

Voor het toiletgebouw staat een lange rij te wachten voor de douche. Ik snap daar niets van. Je bent drie dagen op een festival en je verdoet je tijd met wachten op een douche? Na een halve dag op een festival ben je weer net zo goor en ranzig. Compleet kansloos. Minstens net zo kansloos als mijn kater en bijpassend slechte humeur. In het toiletgebouw doe ik mij tegoed aan de luxe die vers stromend drinkwater heet. Dat helpt in ieder geval tegen de rottende salami in mijn mond.

Terug bij de tent zie ik hoe zombies de frisdrank voorraad plunderen. Oh nee, het zijn geen zombies, het zijn mijn vrienden. De alcohol heeft duidelijk zijn sporen achtergelaten. De joint als ontbijt blijft achterwege en één vriend neemt zelfs een multivitamine tablet in de ijdele hoop dat daarmee zijn kater verdwijnt.
Een sloot goedkope namaak red-bull, frisdrank, water, 3 stackers en een paracetamol maken korte metten met mijn kater. Ik besluit Rob G maar eens te bellen. Heel misschien had hij nog een XTC pil over voor me. En ik ben ook nieuwsgierig tot hoe laat hij is doorgegaan de vorige nacht. (effe voor de duidelijkheid: RobG dealt niet! Hij slikt heel af en toe een pilletje en prefereert een maatschappelijke carrière boven het dealen van pillen. Pm hem dus niet omdat je xtc wilt kopen). Ik krijg de vriendin van Rob G aan de telefoon en zei zegt dat Rob zich niet zo heel lekker voelt. Dat moet ik zien! Leedvermaak is leuk dus nodig ik mezelf uit bij hun tent. Even later krijg ik Rob zelf aan de telefoon en als hij eruit ziet zoals hij klinkt dan wordt het lachen.

Met mijn vrienden hang ik nog even rond op het festival terrein. Ze vertellen me in geuren en kleuren hoe ik stomdronken met mijn broek op de enkels in de Nokia phone booth stond. Ik voel me een stuk minder stoer als de avond ervoor. Nu weet ik weer waarom ik niet teveel moet drinken. Typisch dat je daar nooit aan denkt tijdens het zuipen, en als je er toevallig aan denkt kan het je geen zak schelen. Wanhopig zeg ik nog dat als je er niks van kan herinneren het ook niet gebeurd is. Maar gelukkig hebben we genoeg foto’s van je gemaakt roepen mijn vrienden in koor. Kuuuuut.

Ik vind dat ze me wel genoeg hebben herinnert aan mijn Glorieuze Optreden van de nacht ervoor dus ik loop van het festivalterrein af, op zoek naar het tentenkamp van Rob & vrienden.
Gelukkig hoef ik niet lang te zoeken. De Brabantse vriendenclub hebben hun tenten in een kleine cirkel opgesteld en het geheel is overdekt met een groot blauw zeil. Tevreden zie ik dat zei ook als ware festivalgangers al 3 dagen in hun eigen afval leven want overal liggen lege verpakkingen en andere ondefinieerbare zooi. Ik herken een paar gezichten van gisternacht en stel vast dat ook zij een stevige kater hebben. Ik zie hoe één van de Brabantse drinkebroeders dapper een stokbroodje tonijn aan het wegwerken is, en links van me zit een mooie exotische dame een blikje tonijn leeg te lepelen. Zoiets verwacht je niet na een nacht zuipen.
Even later komt Rob aangelopen. Hij ziet eruit zoals hij aan de telefoon klonk: 100% brak. Lachuh!
Wat blijkt, het is toch niet zo slim om 2 potjes efedrine weg te koppen om 3 uur ’s nachts. Ondanks een hoeveelheid alcohol om een paard mee om te leggen heeft Rob tot in de vroege uurtjes het plafond van zijn tentje bestudeerd. Nou ja, het is in ieder geval gelukt om wakker te blijven denk ik nog. Dit zeg ik maar niet tegen Rob, op de één of andere manier vermoed ik dat hij in zijn toestand niet kan lachen om dit soort grappen. Vervolgens vertrekt Rob met stille trom richting het toiletgebouw. Dat geeft mij de tijd om de andere Brabanders te bestuderen, je krijgt niet iedere dag de kans om een groep Brabanders in hun natuurlijke habitat (een tentenkamp omringt door vuilnis) te bestuderen. De exotische schone heeft haar bakje tonijn leeg en slikt een multivitamine met wat vruchtensap. Zou dat het geheim van haar schoonheid zijn? Ervaring leert dat dat soort vragen altijd compleet verkeerd worden opgevat dus ik zeg maar niets. Tegenover me worden nog steeds dappere pogingen gedaan om het broodje tonijn op te eten, ik bewonder zijn ijzeren vasthoudendheid. De rest van de Brabo’s hangen lam in hun campingstoeltjes. Ze hebben het over allerlei moeilijke scripties en studies die ze nog moeten afronden. Dat lijkt me na Lowlands nog vrij lastig, want gisternacht zijn er heel wat hersencellen in de alcohol verzopen. Je ging naar Lowlands op universiteitsniveau en je komt terug met LTS zwakstroom. Je ging naar Lowlands als lid van de Brabantse Atoomfysica Vereniging en je komt terug als Helmond Sport supporter.

In de verte zie ik Rob weer aan komen lopen. Hij loopt niet meer met kromme voorovergebogen schouders, en zijn gezicht heeft een kleur die richting de roze gaat. Het staat hem beter als de lijkwitte Quasimodo imitatie die hij een kwartier ervoor opvoerde. Wat blijkt, Rob heeft op het toiletgebouw het favoriete afslankproduct van topmodellen gebruikt: kotsen. Rob heeft effe lekker staan brokkelen, achteruit eten, nekken en overgeven. Hij is er in ieder geval zichtbaar van opgeknapt.

Voorzichtig pols ik hoe het staat met de drugsvoorraad. Rob haalt uit zijn tent een plastic zakje tevoorschijn met een paar blauwe driehoekige pillen erin. Rob geeft me een pil en benadrukt dat ik moet beginnen met een halfje om te kijken hoe de pil valt want ze zijn nogal sterk. We schudden de hand en ik loop weer richting het festivalterrein. Ik houd je op de hoogte beloof ik nog op de valreep.

Onderweg bestudeer ik het kleine blauwe driehoekje uitvoerig. Oei oei oei, een XTC pil. Het kan wel 2 jaar geleden zijn dat ik voor het laatst XTC gebruikt heb. Dat was met een stel vrienden bij één van hen thuis. Het was een amusante avond. We wilden gaan stappen, maar omdat niemand in staat was om te rijden zijn we in de dorpskroeg beland. Daar zaten we dan, strak van de pillen in een dorpskroeg. Het viel nogal op dat we iets hadden gebruikt. Het is kennelijk wat ongewoon als je nooit in een kroeg komt, vervolgens met een groepje binnenvalt en je zo amicaal gedraagt dat het lijkt alsof je er kind aan huis bent. En het helpt ook niet als je net iets te hard tegen je kameraad brult, zo hee die pillen werken goed man! Ach ja, ze hadden in het dorp weer wat om over te praten.

Op het festivalterrein laat ik trots mijn aanwinst aan m’n vrienden zien. Je bent opgelicht roept er één. Dat is Viagra, jij loopt de hele avond met een stijve rond. Ik hoop dat dat wratje wat ik gisteren tussen je benen heb gezien dan wel op een lul lijkt, meld een ander. Met zulke vrienden kan je beter Prozac kopen i.p.v. XTC. In afwachting van Queens of the stone age hebben mijn vrienden het alweer op een zuipen en blowen gezet. Ik besluit wat discipline op te brengen en nuchter te blijven want zoveel ervaring heb ik niet met XTC en ik weet dus niet of het wel goed gaat als ik stoned en aangeschoten een pil slik.

Het concert van the Queens of the stone age volgen we vanaf de grasheuvel aan de zijkant van de Alpha tent. Dit is het eerste concert van Lowlands wat ik nuchter meemaak, en tot mijn opluchting is een rockconcert zonder drugs ook leuk. Het is ook gelijk het laatste concert wat ik nuchter meemaak want na Queens of the stone age zijn de Foo Fighters aan de beurt. Zij spelen om 22.00 en aangezien ik rond 4 uur weer wil kunnen pitten is het de hoogste tijd voor drugs. Ik besluit naar Rob te luisteren en breek het blauwe driehoekje doormidden. Hupsakee, de eerste helft verdwijnt in mijn keeltje. Ik was vergeten hoe bitter XTC ook alweer smaakte, snel een slokje cola tegen de vieze smaak. Cola, ik sta met een glaasje cola bij een Foo Fighters concert. Ik troost me met de gedachte dat ik de priklimonade heb gebruikt om harddrugs weg te spoelen.

The Foo fighters spelen goed. Er zijn live betere bands als the Foo fighters, maar hun muziek vind ik zo ontzettend goed dat het me geen reet boeit dat de bandleden af en toe een klein steekje laten vallen. En als ik Dave Grohl, de zanger, bekijk dan mogen we überhaupt blij zijn dat hij nog gitaar kan spelen want volgens mij is hij zo stoned als een aap.
Ondertussen voel ik een lichte tinteling onder mijn hersenpan. Zou het de XTC zijn?
Een paar minuten later is er geen twijfel meer mogelijk, de XTC begint te werken. En hoe! Plotseling knallen warme golven van chemische euforie door mijn hersens. Wow! Ik voel hoe mijn knieën helemaal week worden. En dat van een half pilletje, ****ing A! Dikke vette alles overheersende chemische blijdschap! Hier sta ik dan, op een vet concert met mijn allerbeste vrienden terwijl de XTC er stevig in knalt. Het leven kan onmogelijk beter worden. Met een grijns van oor tot oor omhels ik mijn 2 beste vrienden en brul lekker concert hè! Ze kijken een beetje verbaast om, zien mijn blije hoofd en grijnzen vrolijk mee.

The Foo Fighter spelen de ene na de andere hit. Learn to fly, D.O.A. Low, the best of you, ze komen allemaal voorbij. Helemaal te gek! Als het leuk is gaat de tijd razendsnel want het concert is afgelopen voordat ik er erg in heb. De XTC raast door mijn hersens. Mijn knieën zijn van was en ik voel me ontzettend blij. Op naar het volgende concert! Met een dikke vette grijns op mijn kop en m’n armen om de schouders van m’n 2 beste vrienden sjokken we naar de Bravo tent. Onderweg voel ik een enorme behoefte opkomen om te praten. Nou ja praten, een lulkick is een betere omschrijving. Dus vertel ik mijn kameraden 10 keer achter elkaar hoe leuk ik ze vind, vertel daarna tig flauwe moppen waar alleen ik om kan lachen en vraag daarna een stuk of 20 keer of ik niet teveel praat. Mijn kameraden vinden me gelukkig wel grappig en niet irritant. Waarop ik toch enigszins bezorgd 10 keer achter elkaar vraag of ik echt niet irritant ben en teveel praat. Je valt enorm in de herhaling maar dat is wel handig vanwege de hoeveelheid hash die we hebben opgerookt zegt één van mijn makkers. Hierop vertel ik ze een stuk of 10 keer hoe relaxed ik ze wel niet vind. Langzaam begin ik te geloven dat de CIA in de jaren 60 en 70 daadwerkelijk XTC als waarheidsserum heeft gebruikt want echt alles wat in me opkomt vertel ik direct een stuk of 10 keer achter elkaar aan iedereen die het horen wil. En als ze het niet horen willen vertel ik het ook.

Tot mijn eigen opluchting begint de behoefte om heel veel te praten na een tijdje enigszins af te nemen. De werking van de XTC neemt echter niet af. Omdat ik het idee heb dat de werking redelijk stabiel is slik ik het 2de halfje. In de Bravo tent draait Joost van Bellen. Ondanks de golven van euforie die door mijn hersenpan knallen vind ik Techno en Trance nog steeds geen flikker aan. Maar het feit dat ik bij mijn beste vrienden sta is meer als voldoende om niet over de muziek te zeiken. De lulkick maakt plaats voor een ander XTC fenomeen, malende kaken. Gelukkig heeft één van mijn vrienden een pakje sportlife bij zich, ik bedank hem zeer uitgebreid voor de 2 kauwgompjes omhels hem nog een keer en vertel hem een paar keer achter elkaar hoe tof ik ‘m vind. Misschien wat overdreven voor 2 kauwgompjes, maar niet met een XTC pil in je mik.

XTC gebruik valt bij mij nogal op. Mijn kaken malen als een herkauwende koe, en mijn ogen rollen bijna uit mijn kassen. Ik probeer mijn oogleden op standje ‘normaal’ te krijgen maar dat lukt niet. Een korte blik in de spiegel bij het toiletgebouw bevestigd wat ik al vermoede, ik heb een enorme pillenkop. Strakke malende kaken, opengesperde ogen en hele grote pupillen, lekker charmant. Ik vind mezelf er maar agressief uitzien. Maar het tegenovergestelde is waar, wat heb ik een zin om mensen te knuffelen. Dus wandel ik terug naar de Bravo tent om mijn vrienden maar weer eens te omhelzen, dat hebben ze verdiend, de schattebouten.

In de Bravotent zie ik dat ik niet bepaald de enige ben die iets meer op heeft als bier en een jointje. Op de één of andere vage manier schept dat een band. Ik wordt aangesproken door een gozer die een broer van Bert Visscher had kunnen zijn. Zo te zien heb je een lekker pilletje op zegt hij. Je lijkt op Bert Visscher antwoord ik. Hij tovert een brede grijns op zijn gezicht waardoor hij nog meer op Bert Visscher lijkt. Hij stelt zich voor als Hans komt uit Dordrecht en heeft vanavond van alles en nog wat door zijn neus laten gieren, en dat is ook aan hem te merken. Hij heeft namelijk een flinke lulkick en door zijn amusante sT van vertellen begin ik echt te geloven dat ik hier met familie van Bert Visscher van doen heb. Zou Bert weten dat zijn zoon drugs gebruikt? Hij verteld dat hij nooit op vakantie gaat maar dat hij 2 of 3 festivals bezoekt en dan tijdens die festivals ook flink los gaat. Dat herken ik wel. Hans Visscher verteld het ene na het andere mooie verhaal. Zoals deze: Hij was al een week niet thuis geweest omdat hij tijd bij z’n vriendin logeerde en druk bezig was zaken te regelen voor de koop van een nieuwe woning. Vlak voor hij naar huis gaat slaat hij bij de plaatselijke nachtapotheker nog snel een flinke hoeveelheid drugs in voor Lowlands. Hij komt thuis en ziet tot zijn grote schrik dat zijn voordeur geforceerd is en er hangt een briefje of hij zich zo snel mogelijk bij de politie wil melden. Licht zenuwachtig snelt hij naar het politiebureau. Daar aangekomen blijkt de politie een telefoontje van Hans zijn overbezorgde buurvrouw te hebben ontvangen. De buurvrouw had Hans al een week niet gezien en was er van overtuigd geraakt dat hij dood in zijn woning lag. Hans had ook gezien dat de politie zo vrij was geweest om gelijk maar de hele woning te doorzoeken. Dat zal wel komen omdat ik geen onbekende ben van de politie denkt Hans nog (hij wilde niet zeggen waarvoor), maargoed dat ik niks in huis heb liggen. En op dat moment beseft Hans zich dat hij op het politiebureau zit met in zijn jas een flinke voorraad XTC, hash en coke. Oeps. Gelukkig is er geen aanleiding om hem te fouilleren dus mag hij weer vertrekken. Hans heeft geluk gehad. En zo heeft Hans nog veel meer grappige anekdotes en mooie verhalen. Het grootste verschil tussen Hans en Bert Vischer is dat Hans claimt zonder drugs echt heel rustig te zijn. Ik geloof er eigenlijk niks van.
Goh, zegt Hans plotseling, het is de laatste avond dus vanavond maak ik alle drugs op, morgen is het weer tijd voor het normale leven. Maar ik krijg de coke echt niet alleen op, dus als je ook een snuif wilt? Ik denk kort na, wil ik coke? Ik heb nog nooit coke gesnoven. Coke de witte sloper, het goedje waar drugskartels miljoenen mee verdienen, het spul waar al talloze mensen aan ten onder zijn gegaan. Ik vertel Hans dat ik nog nooit coke heb gebruikt. Hans waarschuwt me dat het een verraderlijke drugs is, de high is erg lekker en je hebt enorm de neiging om meer en meer te willen snuiven. Dat is ook de reden waarom Hans het nu op wil maken, als hij het bewaard dan is het risico groot dat hij morgen verder snuift. Ik denk kort na, er zijn zoveel mensen aan ten onder gegaan, maar er zijn ook genoeg mensen die er niet aan ten onder gaan en als Hans het lukt dan lukt mij het ook. Hans haalt een klein wit zakje uit zijn broek en strooit de inhoud op de rug van zijn hand. Hij neemt een flinke snuif waardoor het witte bergje op zijn hand wordt gehalveerd. Hans houd zijn hand voor mijn gezicht, ik duw 1 neusgat dicht en neem een flinke haal. Het witte bergje wat op Hans zijn hand lag zit nu in mijn neus. **** hee, ik heb coke gesnoven. Hans kijkt me aan en grijnst ala Bert Visscher. Goeie shit hè zegt hij. Ik denk even na, goeie shit? Eigenlijk voel ik helemaal niets. Nou ja, ik voel wel wat. Ik heb weer dat slappe gevoel in mijn knieën en mijn ego groeit tot onmogelijke proporties. IK IK IK, dat is wat er door mijn hoofd spookt. Wat deed jij nou net? vraagt een vriend van me? Zag ik dat goed, was je iets aan het snuiven? Ja coke, antwoord ik zo nonchalant mogelijk. Coke? Verder alles goed met je? Ja hoor, ik voel me prima antwoord ik. Ik voel me ook prima. De euforie van de XTC is naar de achtergrond verdwenen en ik voel me nuchter en erg zelfverzekerd. Eigenlijk irriteert me dat mateloos. Het zelfverzekerde stoort me, het doet me aan speed denken, ik ben te zelfverzekerd, een beetje agressief zelfs. Omdat mijn kameraden schoon genoeg hebben van de Trance en techno willen ze even bij de India tent kijken.

Ik bedank Hans voor de kennismaking met de witte sloper om daarna richting de India tent te marcheren. Onderweg stoor ik me mateloos aan de mensen die niet snel genoeg voor me aan de kant gaan. Aan de kant! Ik wil erdoor! IK!IK!IK!
Nu weet ik weer waarom ik speed troep vind, ik kan niet zo goed tegen de enorme ego-boost. Van nature heb ik al een reusachtig ego en dito zelfvertrouwen, dat is een familietrekje. Op verjaardagen en andere familiebijeenkomsten heeft de één nog spectaculairdere avonturen beleefd als de ander, en wie het hardste schreeuwt heeft het woord. Baron von Münchhausen is in vergelijking met mijn familie de bescheidenheid zelve. Ik moet altijd geweldig lachen om de losgeslagen bende luidruchtige ooms en tantes die elkaar proberen af te troeven met de geweldige avonturen die ze hebben meegemaakt. Zelfs een doodsimpel bezoekje aan de tandarts wordt op zo’n manier verteld dat het lijkt alsof de oom in kwestie een heroïsche strijd op leven en dood heeft geleverd.
Coke werkt gelukkig niet zo lang dus ik besluit me rustig te houden en de rit uit te zitten totdat ik me niet meer zo verheven voel boven het plebs. Na een krap uur voel ik me weer een stuk bescheidener. De coke-arrogantie maakt plaats voor XTC blijdschap. De pil is dus nog niet uitgewerkt, wat een mazzel.
De XTC euforie wordt echter voor een tweede keer naar de achtergrond verdreven als me plotseling iets te binnen schiet. Ik heb ooit eens tegen mijn vriendin gezegd dat ik nooit, maar dan ook echt nooit coke ga proberen. Mijn schatje gaat echt niet moeilijk doen over het feit dat ik toch coke heb gebruikt. Maar ze zal het niet leuk vinden dat ik iets glashard beweer en beloof, en die belofte blijkt later geen zak waard te zijn. Wat ben ik toch een enorme hufter. Ik vertel het aan één van mijn beste vrienden. Ja zegt hij, dat klopt, tegen ons heb je ook al eens gezegd dat je echt noooooit coke ging proberen. Shit wat voel ik me een oetlul, ik kan nu wel een ego-boost gebruiken. Ach maak je niet druk zegt hij, het zag er alleen wel een beetje suf uit hoe je midden op de dansvloer effe je neus vol duwde. We hebben net even kort overlegd, als je verslaafd raakt dan komen we met z’n allen lang om je helemaal total-loss te slaan. Beloofd? Vraag ik. Dat is beloofd antwoord hij.

In de India tent wordt redelijk goede muziek gedraaid dus daar blijven we hangen. Ik vermaak me nog opperbest, zolang ik niet teveel aan mijn coke avontuur denk. Het is ruim na vieren als ik merk dat de XTC snel in kracht afneemt. Sommige van mijn vrienden zijn zo stoned en dronken dat ze nauwelijks de ogen open kunnen houden. Iedereen is het erover eens dat het tijd wordt om Lowlands 2005 af te sluiten. Op naar de friettent voor een gepaste afsluiting van het ongezondste maar ook tofste weekend van het jaar. Terwijl mijn kameraden allerlei vette troep in hun nek drukken rook ik een hashjointje, dan kan ik dadelijk tenminste lekker slapen.
Met een dikke rookwolk rond mijn hoofd evalueer ik voor mezelf Lowlands 2005. Dankzij Lowlands kan er weer 5 jaar van mijn levensverwachting af, maar het was het zeker waard. Goede beginnende bands, goede gevestigde namen, lekker weer een strakke organisatie en een uitstekende sfeer, dat was voor mij Lowlands 2005.

Uittro:
Maandagavond heb ik met lowlands nog in de botten mijn vriendin gebeld en alles opgebiecht. Ze was BOOS! Heeeeeel erg BOOS! En teleurgesteld. Gelukkig hebben we het uitgepraat. Ik hoop dat ik dit soort telefoongesprekken kan reduceren tot 0, want een gezellig gesprek was het niet.
Woensdagavond heb ik getraind. Poe hee, werd ik eventjes geconfronteerd met mijn weekendje drugsgebruik. Als je vooruitgang wilt boeken in je sport dan moet je dit soort weekenden vooral niet te vaak doen.

Volgend jaar gaan we weer naar Lowlands. En dan neem ik mijn vriendin mee, kan ze me slaan als ik weer op de dansvloer coke sta te snuiven

 

[RobbertK]

 

[Stancke]

Geweldige one-liners:

"Tussen de sets door kom ik op adem. En ik speel met mn lul."
"Ik doe mn ogen dicht en fantaseer er gewoon een lekker wijf bij."
"je bent gestruikeld en met je kont op een spuit vol testosteron gevallen?"
"in de zomer naakt en in de winter een wollen string, lijkt me logisch."
"ik ben ook aartslelijk, maar in het uitgaanscircuit gonst het van de geruchten over mijn fenomenale geslachtsorgaan, dus ik heb niets te klagen (mijn bedpartners wel, maarja)"

 

[Yzord]

Met deze quotes mis ik hem juist meer...ergens hoop ik nog dat hij ineens opduikt en zegt: grapje!!!

 

[Rawplayer]

Dat lowlands verhaal

 

[guardian]

http://www.steroidology.com/forum/showthread.php?t=115349&highlight=germany+rule+supreme

Plato=Lauw

Van zijn betere werk!

 

[el smurfo]

hilarisch!!! ik hoop stiekem ook dat hij zich plots weer aanmeldt en zegt "grapjeeeuuuh"
die gast is hilarisch!!

 

[jacky den bels]

http://www.steroidology.com/forum/showthread.php?t=115349&highlight=germany+rule+supreme

Plato=Lauw

Van zijn betere werk!

het is daar ook ineens heel druk

 

[Loo]

Lauw

 

[Tjooky]

super

 

[Mugje]

Lauw kon toch wel echt meesterlijk vertellen! Ik lag altijd weer in een deuk om die gast

 

[Kubus86]

Hij had zeker het talent gehad om een boek te schrijven, wat een verhalen

 

[TheNose]

 

[marjolein46]

wat een grappige verhalen, hij had een heel leuk gevoel voor humor!

 

[FLX]

Oh wat was ie leip...

 

[Bram]

--------------------------------------------

Train je wel eens samen met mensen die je kent van het forum?
Nee. Maar ik ben bereid sommige vrouwelijke leden te assisteren bij de stiff legged deadlift. Gratis.

---------------------------------------------