Elite marathon renners kunnen ~85% van hun VO2max rennen voor iets langer dan 2 uur (zo'n beetje genoeg om een marathon dus uit te rennen), langer dan dat houden ze een dergelijke intensiteit niet vol, omdat dan de glycogeenvoorraden zijn uitgeput. Ik sprak heel bewust over 2 uur, omdat daar echt de keiharde grens ligt voor topsporters. Als jij beter bent dan elite marathon renners hoor ik het graag. Gezien je 20 km hardloopt in 2 uur schat ik van niet; die elite marathon renners rennen namelijk een dubbele afstand in dezelfde tijd.
Je maakt overigens enkele aannames met de 1800 kcal die je noemt. Je gaat hierbij er namelijk vanuit dat:
1) al het energie dat je gebruikt voor je 20 km hardlopen uit het opgeslagen glycogeen afkomstig is
2) je gehele glycogeen voorraad kunt aanspreken
Beide aannames zijn fout.
1. Volgens mij zei ik zelf juist dat ik geen topsporter was? De totale glycogeenvoorraad op zich bevat voldoende energie voor twee uur op mijn niveau hardlopen. Bij topniveau duursporttraining wordt de glycogeenbuffercapaciteit wel hoger, heb ik me laten vertellen, maar dan nog, het blijft een kleine buffer, die gemiddeld over een aantal normale dagen rond hetzelfde niveau slingert. Als het om blijvend gewichtsverlies/winst gaat praat je in termen van weken/maanden, dan telt het buffertje glycogeen niet mee. Dan heb je het alleen over de langetermijn energieopslag, en dat is a. Vetmassa, en b. Eiwitmassa=spiermassa.
2. Ik deed die aannames niet. Ik zei alleen dat de totale hoeveelheid energie in de glycogeenbuffer voldoende is voor twee uur op mijn niveau hardlopen. Om de orde van grootte te illustreren. Natuurlijk gebruik je in de praktijk van sporten niet alleen glycogeen. Bij de kunst van het marathonlopen hoort dat je zo lang mogelijk met je beperkte voorraad glycogeen doet.
Er was laatst een aardige doku op tv waarin twee mannen (tweelingen, geloof ik, je kon het verschil nauwelijks zien) zich eerst helemaal leegfietsten, daarna kregen ze precies gelijke hoeveelheden energie te eten, en na een passende rusttijd (want de energie moest eerst beschikbaar komen en dat duurt best wel een tijdje) moesten ze allebei een berg op rijden. De een had echter alleen koolhydraten gekregen, de ander alleen vet.
Ze kwamen allebei prima boven, alleen de ene (koolhydraatman) kon aan het eind fluitend (nou ja, bij wijze van spreken dan) nog een sprint inzetten, daarna viel hij zo'n beetje in coma. De ander (vetman) kon alleen maar op één tempo doordieselen, maar dat had-ie dan ook nog best een paar uur vol kunnen houden.